Nog anderhalve week en dan is het zo ver. De rugzak staat inmiddels al in de woonkamer en het lijstje ligt klaar met de laatste dingen die ik nog moet halen: een stuk zeep, tape, teenslippers en dan heb ik het wel gehad.
Sommige mensen bereiden zich gigantisch voor als ik soms hoor/lees maar dat heb ik vorig jaar eigenlijk ook niet gedaan alhoewel ik de tijd er zeker voor had.
Ik probeer het gewoon te zien als m’n dagelijkse wandeling maar dan met een rugzak en tussen mensen waar van ik de taal niet spreek. Maar dit jaar is toch wel een beetje anders… me ontbreekt de tijd. Druk op het werk, vanalles moet nog af, maar ook privé is er die druk. Of mensen me nog snel proberen te vinden om wat te vragen voor ik vertrek… alsof ik misschien niet terug kom?
Geef een reactie