Ondertussen al weer twee weken thuis en de “normaliteit” treedt weer in. De eerste werkweek zit er inmiddels weer op, ben bij de fysio geweest en heb vandaag pijnloos 6km gelopen.
Ben nog steeds blij met de keuze die ik twee weken geleden heb gemaakt. Ik meende dit in 5 weken “wel ff te doen” maar zonder rustdagen was dit toch nog te krap… in ieder geval voor mij.
Wat ik hier van geleerd heb? Eigenlijk wat ik al wist: een Camino moet je niet jagen… daar moet je de tijd voor kunnen nemen. Helaas zijn er invloeden van buitenaf (lees: werk) die dit soms erg moeilijk maken. Ik had deze Camino sowieso op moeten splitsen in 2 delen vanwege de 5 weken beperking die ik had vanwege het maximale verlof. Als ik hem uitgelopen had dan had ik de dag er na direct al weer op kantoor moeten zijn en dat geeft eigenlijk stress en dat is toch niet de bedoeling van een Camino toch?
Hoe nu verder? Naja de heen en terug vluchten zijn al geboekt! Op 15 september vlieg ik naar Santiago en gepland staat om op 25 september weer terug te vliegen. Dit geeft me een heel weekend rust voor ik vertrek en een heel weekend rust voor ik weer aan de bak moet.
Deze planning geeft me dus 9 dagen om met de bus/trein van Santiago naar Lourenza te gaan en terug te lopen naar Santiago: meer dan voldoende voor de 160km die ik nog te gaan heb.
Voor nu dus rustig m’n benen weer aan de praat krijgen en vooruit kijken naar September en eerlijk gezegd heb ik de volgende Camino ook al in de planning staan: vanuit huis naar Santiago. Een ietwat langer traject wat ik wel een beetje anders aan ga pakken. Dit wordt een sabbatical oppakken van 4 maanden want jagen wil ik me niet meer… maar dat wordt 2028… voor die tijd zal er best nog wel een andere Camino tussendoor komen.
Geef een reactie